ยางพารา: จากเมืองใต้สู่อีสาน

ยางพารา เป็นไม้ยืนต้นสูงประมาณ 30-40 เมตร ต้นอ่อนเจริญเร็วมากทำให้เกิดช่วงปล้องยาว เมื่ออายุน้อยเปลือกสีเขียว แต่เมื่ออายุมากขึ้นสีของเปลือกเปลี่ยนเป็นสีเทาไปจนถึงน้ำตาล

ยางพาราแต่เดิมนั้นพระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดี (คอซิมบี้ ณ ระนอง) เป็นผู้นำมาปลูกต้นแรกในจังหวัดตรัง จากนั้นก็เริ่มได้รับความนิยมไปทั่วปักษ์ใต้ ในสมัยหลังจึงมีการปลูกในภาคตะวันออกและภาคอีสานด้วย

ยางพาราเป็นไม้โตเร็วที่นิยมนำมาใช้ทำได้หลายอย่าง ทั้งนำน้ำยางมาแปรรูปเป็นแผ่นเพื่อส่งขาย และเมื่อมีอายุประมาณหนึ่ง ก็ยังสามารถนำไปใช้ทำเป็นเฟอร์นิเจอร์ไม้ได้อีกอย่างหนึ่ง

คุณสมบัติหลักๆ ของไม้ยางพาราคือ เป็นไม้เนื้ออ่อน เสี้ยนใหญ่ เนื้อหยาบ และมีความอ่อนตัวค่อนข้างมาก ตัดแต่งได้ง่าย แต่มีอัตราการยืดหดตัวค่อนข้างสูง ถ้าหดตัวแล้วยางจะปะทุออกมา และเนื้อไม้ยังเป็นสารอาหารของปลวกและรา การแปรรูปจึงต้องอัดน้ำยากันปลวกและอบไม้ให้แข็งแรงก่อนใช้งาน

ถึงแม้ว่าไม้ยางพาราจะมีคุณสมบัติไม่เท่าไม้สักหรือไม้สะเดาเทียม แต่ลวดลายที่สวยและสีสว่างกว่า จึงได้ชื่อว่า “ไม้สักขาว” และได้รับความนิยมไม่แพ้กัน และเนื่องจากมีการปลูกกันอย่างแพร่หลายในภาคอีสานในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ยางพาราจึงเป็นไม้เมืองใต้ที่นำไปไปให้ชาวภาคอีสานได้สร้างรายได้อย่างทั่วถึง